Pozostałe możliwości aparatu Nikon coolpix l340
poniedziałek, 28 listopada 2016
Pozostałe możliwości aparatu Nikon coolpixl 340
poniedziałek, 21 listopada 2016
Przegląd możliwości aparatu fotograficznego.
Przegląd możliwości aparatu fotograficznego.
Ustawienia aparatu fotograficznego możemy odczytać ze znajdującego się na jego obudowie
pomocniczego wyświetlacza ciekłokrystalicznego (LCD). Umieszczone są na nim informacje
o liczbie zrobionych zdjęć, stanie filmu, stanie baterii oraz o różnych trybach pracy aparatu podczas
ich stosowania. Część tańszych aparatów jest pozbawiona dodatkowego wyświetlacza - wszystkie
ustawienia pokazywane są na głównym wyświetlaczu, na którym znajduje się też widok
fotografowanego obiektu.
2
Tryby nastawiania ostrości
Tryb jednorazowego nastawiania ostrości. Kiedy skieruje się okienko pomiarowe na obiekt
(w środku celownika) i naciśnie się przycisk spustu migawki do połowy, aparat nastawi ostrość na
ten obiekt i zapamięta ją do czasu wykonania przez nas zdjęcia. Większość aparatów nie zrobi
zdjęcia bez nastawionej ostrości. Nastawienie ostrości w większości modeli aparatów
sygnalizowane jest zapaleniem się diody.
Tryb ciągłego nastawiania ostrości. Jeżeli fotografowany obiekt się porusza, tryb jednorazowego
nastawiania ostrości zazwyczaj nie sprawdza się i zdjęcie wychodzi nieostre. Większość lustrzanek
i niektóre aparaty kompaktowe są wyposażone w tryb ciągłego nastawiania ostrości. W trybie tym
przez cały czas, kiedy spust trzymany jest do połowy, nastawiana jest ostrość na obiekt, na który
skierowane jest okienko pomiarowe, co pozwala uzyskać ostre zdjęcia obiektów będących w ruchu.
Warunkiem uzyskania ostrego zdjęcia obiektu w ruchu jest utrzymanie go przez cały czas
w okienku pomiarowym, co niestety jest bardzo trudne, a czasami wręcz niewykonalne.
Szerokie pole pomiaru ostrości i pomiar punktowy. W niektórych aparatach kompaktowych
z automatycznym nastawianiem ostrości zastosowanych jest kilka czujników pomiaru ostrości
rozłożonych na dużej powierzchni kadru, tak by tworzyły szerokie pole okienka pomiarowego
ostrości. Jest to bardzo wygodne dla fotografowania ogólnego, bo nie trzeba ustawiać wybranego
obiektu w środku kadru, żeby nastawić na niego ostrość. W tym trybie pomiaru aparat nastawia
ostrość na obiekt znajdujący się najbliżej aparatu w szerokim polu pomiarowym.
Takie aparaty na ogół dysponują również punktowym pomiarem ostrości, który pozwala nastawić
ostrość na konkretny obiekt. Punktowe nastawianie ostrości jest bardzo poręczne, kiedy fotografowany
obiekt znajduje się w otoczeniu rzeczy, które są bliżej aparatu - można wówczas nastawić ostrość na
konkretny obiekt, żeby obiektu nie „rozpraszały" inne, bliżej położone przedmioty.
Ikona przedstawiająca oznaczenie punktowego pomiaru ostrości.
Tryb ręcznego nastawiania ostrości. Wszystkie lustrzanki pozwalają nastawić ostrość ręcznie.
W tym celu należy zmienić położenie przełącznika AF/M(F), znajdującego się na korpusie
obiektywu (lub aparatu), z AF - autofokus (z ang. autofocus) na M (F) - manual (focus) i pokręcić
pierścieniem obiektywu służącym do nastawiania ostrości, tak by obraz widziany w wizjerze był
ostry. Ręczne nastawianie ostrości jest niezastąpione w sytuacjach, kiedy zasadnicze znaczenie ma
nastawienie ostrości na konkretnym punkcie (np. przy zdjęciach z bliska) oraz wtedy, gdy nie da się
automatycznie nastawić ostrości (np. przy małym kontraście).
Tryby naświetlania
Proste aparaty kompaktowe mają tylko jeden tryb naświetlania tzw. program AE (ang. auto
exposure, czyt. auto ekspożur - automatyczne nastawianie warunków ekspozycji). W programie AE
aparat - na podstawie pomiaru światłomierza - automatycznie nastawia czas otwarcia migawki
i przesłonę obiektywu, tak by uzyskać właściwe warunki ekspozycji.
Wszystkie lustrzanki posiadają również tryb AE. Niektóre pozwalają nawet na zmianę parametrów
tego programu - za pomocą pokrętła można nastawić inny czas otwarcia migawki lub przesłonę,
a aparat automatycznie dopasuje drugi parametr, zachowując właściwe warunki ekspozycji.
3
Tryby tematyczne
Wiele aparatów kompaktowych i prostszych lustrzanek dysponuje kilkoma zaprogramowanymi
trybami tematycznymi, które automatycznie nastawiają parametry aparatu pod kątem robienia zdjęć
obiektom konkretnego typu.
Tryb portretowy - nastawia przysłonę, tak by tło było całkowicie nieostre, a fotografowany obiekt
wyróżniał się na zdjęciu.
Tryb makro - aparaty wyposażone w tryb makro pozwalają na nastawienie ostrości na obiekty
bliższe niż to normalnie możliwe. Tryb makro umożliwia nastawienie ostrości w wąskim zakresie
na niewielkiej odległości.
Tryb do zdjęć obiektów w ruchu - Nastawia krótki czas otwarcia migawki, tak by poruszające się
obiekty nie były na zdjęciu nieostre. Krótki czas otwarcia migawki wymaga nastawienia
odpowiednio małej przesłony, aby warunki ekspozycji ustawione były prawidłowo. Tryb ten
wyłącza lampę błyskową i aktywuje tryby ciągłego nastawiania ostrości oraz tryb zdjęć seryjnych,
jeśli aparat jest w nie wyposażony.
Tryb krajobrazowy - Nastawia dużą przesłonę, by uzyskać ostry obraz - od pierwszego planu do
tła. Przeważnie wyłącza też lampę błyskową i nastawia ostrość na nieskończoność.
Tryb do zdjęć w nocy - Nastawia długi czas otwarcia migawki, aby zarejestrować szczegóły
fotografowanej ciemnej sceny. Posługując się tym trybem, należy mieć aparat umieszczony na
statywie. W przeciwnym wypadku zdjęcia będą poruszone. Jeśli zastosuje się lampę błyskową
podczas fotografowania w nocy, można uzyskać zdjęcie dobrze oświetlonego obiektu stojącego
blisko aparatu na pięknym tle sceny nocnej.
Priorytetowe nastawianie ekspozycji
Priorytet czasu otwarcia migawki. Prócz programu AE lustrzanki mogą mieć tak zwaną automatykę
warunków ekspozycji, która umożliwia decydowanie o czasie otwarcia migawki lub wartości przysłony.
W automatyce z priorytetowo traktowanym czasem nastawia się czas (np. krótki, by zatrzymać akcję
w kadrze, albo długi, by uzyskać na zdjęciu zamazane elementy obiektów ruchu), a aparat automatycznie
dobiera odpowiednią przysłonę, by uzyskać poprawne warunki ekspozycji.
Priorytet przysłony. W automatyce z priorytetowo traktowaną przysłoną fotografujący sam
nastawia przysłonę (np. dużą, by wszystko na zdjęciu było ostre - od pierwszego planu do tła, albo
małą, aby pierwszy plan i tło byty całkowicie nieostre), a aparat automatycznie dobiera odpowiedni
czas otwarcia migawki, aby uzyskać poprawne warunki ekspozycji.
Ręczne nastawianie warunków ekspozycji. Lustrzanki umożliwiają ręczne nastawianie warunków
ekspozycji. W tym trybie samemu nastawia się zarówno czas otwarcia migawki, jak i przesłonę.
4
Rodzaje pomiaru światła
Punktowy pomiar światła. Punktowy pomiar światła umożliwia ustalenie warunków ekspozycji na
podstawie wybranej części obiektu lub sceny. Jest to przydatne podczas fotografowania przedmiotu
oświetlonego od tyłu lub snopem światła można zmierzyć światło odbite wyłącznie od niego,
a odczyt nie zostanie zakłócony przez szczególnie jasne lub ciemne tło. W taki pomiar światła
wyposażone są niektóre aparaty kompaktowe i większość lustrzanek.
Matrycowy pomiar światła. Większość dostępnych dziś lustrzanek małoobrazkowych AF (jak
również niektóre aparaty kompaktowe) wyposażona jest w dwie lub trzy możliwości pomiaru
światła. Najnowocześniejszym sposobem jest pomiar za pomocą wielosegmentowego systemu,
który dzieli kadr na sześć lub więcej segmentów, a następnie oblicza warunki ekspozycji na
podstawie odczytów z każdego z nich. Takie systemy są niezwykle dokładne i wystarczają niemal
we wszystkich sytuacjach oświetleniowych.
Pomiar centralny lub centralny uśredniony. System ten odczytuje pomiar z całego
fotografowanego obszaru, ale kładzie szczególny nacisk na część środkową. Jest on już raczej rzadko
stosowany, ponieważ można go było łatwo „oszukać" przez oświetlenie od tyłu lub snopem światła.
Pozostałe tryby i funkcje
Tryb zdjęć seryjnych. W tym trybie aparat robi zdjęcie za zdjęciem, dopóki trzyma się wciśnięty
spust migawki. Jest to przydatne przy fotografowaniu sekwencji jakiejś akcji. Można jednak bardzo
szybko zużyć dużo filmu lub miejsca na karcie pamięci. Poza tym, jeśli obiekt fotografowany
porusza się bardzo szybko, to można uzyskać dużo zdjęć bardzo do siebie podobnych.
Samowyzwalacz. Klasyczny samowyzwalacz opóźnia zrobienie zdjęcia o 10 sekund od naciśnięcia
spustu. Niektóre lustrzanki mają kilka trybów samowyzwalacza, na przykład dwusekundowy lub
podwójny samowyzwalacz (pierwsze zdjęcie po 10 sęk., a kolejne po dwóch następnych). Niektóre
aparaty mają wbudowany samowyzwalacz cykliczny. Otwiera on migawkę, co pewien ustalony
czas, pozwalając zarejestrować na przykład kolejne stadia otwierania się kwiatów.
Tryb B (lub T). Za pomocą trybu B można zrobić zdjęcie wymagające długiego czasu naświetlania
(dłuższego niż 30 sek. w lustrzankach i dłuższego niż 2 sek. w aparatach kompaktowych). W trybie
tym migawka otwiera się, kiedy naciska się spust, a zamyka, kiedy spust zostaje zwolniony.
W trybie T migawka otwiera się po naciśnięciu spustu i zamyka się po ponownym jego naciśnięciu
(nie trzeba trzymać wciśniętego spustu migawki).
poniedziałek, 14 listopada 2016
poniedziałek, 7 listopada 2016
Barwy fotografii - kolory, nasycenie, kompozycje kolorów.
Barwy fotografii - kolory, nasycenie, kompozycje kolorów.
Część fotografów woli zdjęcia czarno-białe niż kolorowe. Tymczasem kolor jest pełnoprawnym
elementem kompozycji. Dlatego warto spojrzeć w wizjer lub wyświetlacz również pod kątem kolorów
i sprawdzić, jakie wrażenia estetyczne i emocje one wywołują. W sztuce za podstawowe uważane są
barwy: czerwona, żółta i niebieska.
Podział kolorów
1. Proste i złożone:
• Barwy proste powstają z rozszczepienia światła białego (są to barwy obecne w tęczy,
towarzyszące załamaniu światła w krysztale).
• Barwy złożone składają się z mieszaniny barw prostych w dowolnych proporcjach; to,
w odróżnieniu od barw prostych, pozostała, przeważająca większość istniejących kolorów.
2. Achromatyczne, monochromatyczne i chromatyczne
• Barwy achromatyczne to barwy nieposiadające dominanty barwnej, a więc kolory: biały,
czarny oraz wszystkie stopnie szarości.
• Barwy monochromatyczne to barwy jednego koloru.
• Barwy chromatyczne to wszystkie barwy, w których można wyróżnić dominantę, choćby
niewielką, jakiejś barwy - a więc są to wszystkie kolory prócz czerni, bieli i szarości.
3. Podstawowe i wtórne
• Barwy podstawowe to minimalne zestawy kolorów, które raczone umożliwiają uzyskanie
kolorów z podanego zakresu; są one rozpatrywane ze względu na mieszanie barw. Przy
mieszaniu addytywnym kolory podstawowe to czerwony, niebieski i zielony.
• Barwy wtórne, zwane także pochodnymi, są barwami otrzymywanymi przez zmieszanie ze sobą
kolorów: drugorzędnych - zielonego, purpurowego (fioletowego), pomarańczowego – oraz
trzeciorzędnych - pośrednich pomarańczowo-czerwonego, pomarańczowo-żółtego, zielono-
żółtego, zielono-niebieskiego, fioletowo-niebieskiego, fioletowo-czerwonego.
Rozdzielczość 10
Rozdzielczość 20
Rozdzielczość 30
Subskrybuj:
Posty (Atom)